Do grupy towarów niebezpiecznych możemy zaliczyć każdy towar, który w trakcie przewozu stanowi zagrożenie dla ludzi, zwierząt, środowiska czy mienia. Względem prawa, transport takich towarów jest surowo zabroniony. Możliwy jest on wyłącznie wtedy, gdy spełnia określone warunki, powstałe na podstawie innych praw, nie zawartych w Kodeksie Drogowym.
Konwencja ADR – o czym mówi?
Dodatkowym prawem, o którym mowa jest konwencja ADR. Została zawarta w Genewie 30 września 1957 roku i od tej pory ma moc wiążącą w 46 krajach. Polska jest jednym z państw należących do tej ważnej konwencji. Przyjęliśmy ją w 1975 roku i od tamtej pory ściśle przestrzegamy wszystkich, zakładanych przez nią praw.
Omawiana umowa międzypaństwowa jest na bieżąco aktualizowana, przez co żadne przepisy się nie starzeją i ciągle utrzymują ważność. Odświeżenie przepisów odbywa się co dwa lata i zawsze wypada na rok nieparzysty. Mówiąc w dużym skrócie, część konwencji ADR dotyczy wyłącznie przewozu materiałów niebezpiecznych. Konkretnie wytłumaczono tam, w jaki sposób transportować każdy typ towaru mogącego stwarzać zagrożenie dla zdrowia i życia. Każdy przypadek jest tam szczegółowo opisany, a towary przydzielone są do kategorii względem stopnia ich niebezpieczeństwa.
Czym charakteryzują się ładunki niebezpieczne?
Przewóz towarów niebezpiecznych jest zdecydowanie jednym z najbardziej wymagających pod kątem przepisów i restrykcji. Dzieli się na transport cysternami (https://enviogroup.com/ladunki/ladunki-niebezpieczne/) oraz zespołami pojazdów ze standardową naczepą. W przepisach ADR istnieje 13 klas zagrożeń. Do każdego towaru uznanego za niebezpieczny, jesteśmy zobowiązani przydzielić konkretną pozycję. Wszystkie mają poszczególne numery identyfikacyjne, a w dużym uproszczeniu oznaczają one:
– Klasa 1 – materiały wybuchowe
– Klasa 2 – gazy
– Klasa 3 – materiały ciekłe zapalne
– Klasa 4.1 – stałe materiały zapalne
– Klasa 4.2 – materiały samozapalne
– Klasa 4.3 – materiały produkujące gazy zapalne po kontakcie z cieczą
– Klasa 5.1 – materiały utleniające
– Klasa 5.2 – nadtlenki organiczne
– Klasa 6.1 – trucizny
– Klasa 6.2 – substancje zakaźne
– Klasa 7 – materiały promieniotwórcze
– Klasa 8 – substancje żrące
– Klasa 9 – inne materiały żrące
Na podstawie danych kategorii możemy jedynie wybrać, z którym rodzajem transportu mamy do czynienia. Przy każdej klasie zapisane są również konkretne przypadki oraz sposoby doboru środków transportu i zabezpieczeń.
Kto odpowiada za dobór przewozu ładunku ADR?
Klient firm przewozowych, będący jednocześnie nadawcą jest zobowiązany do zapoznania się ze wszystkimi przepisami, znajdującymi się w konwencji. To jego zadaniem jest wyznaczenie sposobu przewozu. Niemniej jednak, przewoźnik przed przystąpieniem do pracy musi dokładnie sprawdzić, czy wszystkie wytyczne oraz kategorie są odpowiednio dobrane. Ponadto, w naszym kraju należy stosować się dodatkowo do Prawa przewozowego oraz do Ustawy o przewozie towarów niebezpiecznych. Konieczne jest oznaczenie pojazdu, jego prawidłowy dobór, zabezpieczenie przed wyciekiem oraz sporządzenie wszystkich, niezbędnych dokumentów.
